Κοντά στο Καρύδι Μιραμπέλου, 15 χλμ. δυτικά της Ελούντας.

Το συγκρότημα ιδρύθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα από τον ιερομόναχο Μακάριο Κατσαρά και τους μοναχούς Μανασή και Ξενοφώντα. Η ίδρυσή της μνημονεύεται και στην επιτύμβια πλάκα του Μανασή στον περίβολο του Μοναστηριού, ο οποίος ετάφη τον Αύγουστο του 1617. Μεγάλη ακμή η Μονή γνώρισε κατά τον 17ο αιώνα, ωστόσο εγκαταλείφθηκε το 1900. Ανασυστάθηκε πρόσφατα, οπότε και ξεκίνησαν εργασίες αποκατάστασης των κτισμάτων της.

Λέγεται πως λόγω της ευμάρειας της μονής στα χρόνια της ακμής της, όποιος πήγαινε εκεί έτρωγε πλουσιοπάροχα και «καρδάμωνε», εξ ου και το όνομα Καρδαμούτσα.

Το Μοναστήρι ακολουθεί την φρουριακή αρχιτεκτονική. Στο μέσον της αυλής κυριαρχεί το καθολικό και γύρω του τα βοηθητικά κτίσματα αναπτύσσονται σε σχήμα Π. Τα κτίσματα χρονολογούνται σε διαδοχικές φάσεις από τον 15ο έως τον 18ο αιώνα και περιλαμβάνουν κελιά, δεξαμενές, αποθήκες, τράπεζα, στάβλο, ηγουμενείο, ελαιοτριβείο, τυροκομείο, και ξενώνα.

Σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, όποιος πάει να κόψει κλαδί από τον πελώριο πρίνο στην είσοδο του Μοναστηριού, του κόβεται το χέρι. Όποιος είναι αληθινά αναμάρτητος μπορεί να νιώσει την ευωδιά του όταν τον πλησιάζει.